نقل می کنند درزمان مرجعیت مرحوم آیت الله حاج شیح عبدالکریم حائری (حدود هفتاد سال) قبل شخصی از اهالی قفقاز بود که بسیاری از مردم قم او را دیده بودند، قسمت پائین بدنش کم حس و فلج بود به طوری که توانائی حرکت نداشت، وهنگام راه رفتن پای خود را به زمین می کشید، به مشهد رفته بود ولی نتیجه نگرفته بود، به درگاه حضرت معصومه در قم رو آورده بود تا شفا بگیرد. در یکی از شبهای ماه رمضان بود که صدای نقاره خانه بلند شد، علت را پرسیدند، گفتند حضرت معصومه شخصی را که در پا عاجز بود شفا داد، بعد معلوم شد که او همان شخص قفقازی است، وقتی او را دیدند مثل اینکه اصلا درد پا دراو نبوده است و خودش می گفت «دیگر دردی در بدن و پای خود احساس نمی کنم»
(حضرت معصومه فاطمه دوم، محمدی اشتهاری ص195)